એ વખતે મે અને મારિ તિમ મા છુતા પદિને જતા રહ્ય હતા કારંકે અમે નિસ્ફ્ર્ર્ર્દ્દ્ ગયા એ રિર્ચ મા હવે ખબર પડ્તિ નથિ કે શુ કરવાનુ હુ એક્લો હતો આ તિમ મા . અને એકદમ જ મને વિચાર આવ્યો કે જો પ્રુથ્વિ સુર્ય્ નિ આજુબજુ ફર્તુ હોઇ તો તાઇમ પણ એટ્લિ વાર ફરતો હોય જુદા જુદા ધર્મ ના લોકો કહે ચે કેભવિશ્ય આપને જોઇ શકિએ છિએ મે મારા બે લોકો સથે જોયુ કે જ્યથિ કર્ક્વુર્ત અને વિશુર્વુર્ત પસર થાય છે ત્યા કદચ આપ્ને સફર બનિ શકિએ છિયે પન આના મટે આમે જ્યોતિશ પસે ગયા કે કેત્લ લોકો વિશ્વસ કરે છે પ્ન અમે જોયુ તો જ્યોતિશ નુ ભુત્કર પ્ન સાચુ હતુ અને કદચ ભવિશ્ય પ્ન બનિ શકે અત્લે અને આ બધુ વિગ્નન નિ રિતે જોવ લગ્ય તો અમે રેર્ચ ચાલુ કર્યુ કરિબ 1 મહિના ના મહેનત બાદ અમ્ને માલુમ પદ્યુ કે જે જ્યોતિશ મા લખ્યુ છે એક્દમ સચુ છે એમા શનિ બુદ શુક્ર બધનિ વાત કરિ છે એ જ્ન્મ અધરિત કરિ છે હવે અમ્ને અમરિ મંજિલ નિ નજિક હત કર્ંકે જો ભુતકર જોઇ શકત હોય અને ભવિશ્ય જોઇ શક્ત હોય તો અપ્ને એ દુનિઆ મા જિએ જે દુનિય વર્ત્માન મા છે હવે અમારે ભવિશ્ય નિ દુનિય મા જવાનુ હતુ મરિ વૈફ મતે મરિ વિફ કહેતિ હતિ કે ત્મે ભવિશ્ય મ મને જે થવનુ છે તે તેના મટે...
કહેવા માટે શબ્દો નથી રહેવા માટે જગ્યા નથી સાંભરવા માટે લોકો નથી અને છેલ્લે જીવવા માટે એક સારી જિંદગી નથી